کرامات قذافی!
يكشنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۰، ۰۷:۴۳ ق.ظ
از این به بعد فرهنگ واژگان سیاسی آکسفورد باید واژه‌ای جدید به دایره واژگان سیاسی بیفزاید، حکومت دلقک‌ها برای حکومت قذافی بر کشور اسلامی لیبی! این واقعه 38 سال پس از شهادت عمرمختار قهرمان مبارزه با استعمار ایتالیا در لیبی رخ داد.
دوران 45 ساله حکومت قذافی را نه می‌توان حکومتی فاشیست نامید، نه کمونیست، نه می‌توان آن را در زمره سوسیالیست‌ها دانست نه نظامیان، نه سلطانی است نه خلیفه‌ای، نه پادشاهی است نه اولیگارشی، نه ناسیونالیستی است، نه خلقی، نه آریستوکراسی است نه تئوکراسی، نه جمهوری است نه استبدادی، نه مدرن است نه سنتی است، حکومت لیبی شبیه به حکومت‌های یاغی است، اما در اصل حکومتی یاغی هم نیست.
حکومت این پیرمرد که این روزها پای در 70 سالگی می‌گذارد، به هیچ کدام از مدل‌های حکومتی نمی‌ماند، آکسفورد باید دست به کار شود و واژه‌ای برای نامگذاری حکومت دیوانه‌وار قذافی بیابد.
در سال 1969 یعنی 38 سال بعد از شهادت شیخ شهید، شیر غران صحرا، اسوه مجاهدان ضد استعمار، جناب عمرمختار توسط متجاوزان ایتالیایی، مردی در سرزمین لیبی به قدرت رسید که جهان اسلام گمان می‌کرد شیر صحرا به آفریقا بازگشته است، اما این چنین نبود و نشد...
پیراهن استقامت و مبارزه، اما جامه‌ای نبود که به تن معمر راست آید و جاودانه بماند.
پیشنهاد او برای تشکیل کشوری مشترک برای صهیونیست‌ها و فلسطینیان به نام «اسراطین»
خود را امیرالامرای عرب خواندن، اعلام جهاد علیه کشور سوئیس به خاطر توقیف ماشین پسرش هانیبال (به واسطه مستی و سرعت غیرمجاز)
رای مثبت به قطعنامه ضد ایرانی 1838
تسلیم بی‌قید و شرط و مطلق در مقابل آمریکا در سال 2004
به همراه داشتن 4 دختر اکراینی در همه سفرها به عنوان پرستار (به همراه 400 دختر محافظ شخصی)
برگزیدن طولانی‌ترین نام رسمی برای کشورش با عنوان «الجماهیریه العربیه اللیبیه الشعبیه الاشتراکیه العظمی»
مهمل‌گویی در سازمان ملل و پاره کردن اساسنامه این سازمان در مقابل سران کشورها
حمله ناگهانی به کشور چاد، اتحاد و جنگ با کشورهای مصر، الجزایر و تونس در عرض کمتر از 10 سال
گماردن لشکری از دختران باکره به عنوان گارد حفاظتی خود
دیدار با روسپیان اروپایی و اهدای قرآن به آنها
دعوت رسمی از مانکن‌های ایتالیایی برای گشت و گذار در لیبی
شلیک به سوی مردم به وسیله موشک هلیکوپتر و ده‌ها رفتار ضد بشری و دیوانه‌وار و ضد اسلامی او تنها و تنها موجب خنده توام با تعجب جهانیان را فراهم آورده است.
دوران 45 ساله حکومت قذافی را نه می‌توان حکومتی فاشیست نامید، نه کمونیست، نه می‌توان آن را در زمره سوسیالیست‌ها دانست نه نظامیان، نه سلطانی است نه خلیفه‌ای، نه پادشاهی است نه اولیگارشی، نه ناسیونالیستی است، نه خلقی، نه آریستوکراسی است نه تئوکراسی، نه جمهوری است نه استبدادی، نه مدرن است نه سنتی است، حکومت لیبی شبیه به حکومت‌های یاغی است، اما در اصل حکومتی یاغی هم نیست.
حکومت این پیرمرد که این روزها پای در 70 سالگی می‌گذارد، به هیچ کدام از مدل‌های حکومتی نمی‌ماند، آکسفورد باید دست به کار شود و واژه‌ای برای نامگذاری حکومت دیوانه‌وار قذافی بیابد.
در سال 1969 یعنی 38 سال بعد از شهادت شیخ شهید، شیر غران صحرا، اسوه مجاهدان ضد استعمار، جناب عمرمختار توسط متجاوزان ایتالیایی، مردی در سرزمین لیبی به قدرت رسید که جهان اسلام گمان می‌کرد شیر صحرا به آفریقا بازگشته است، اما این چنین نبود و نشد...
پیراهن استقامت و مبارزه، اما جامه‌ای نبود که به تن معمر راست آید و جاودانه بماند.
پیشنهاد او برای تشکیل کشوری مشترک برای صهیونیست‌ها و فلسطینیان به نام «اسراطین»
خود را امیرالامرای عرب خواندن، اعلام جهاد علیه کشور سوئیس به خاطر توقیف ماشین پسرش هانیبال (به واسطه مستی و سرعت غیرمجاز)
رای مثبت به قطعنامه ضد ایرانی 1838
تسلیم بی‌قید و شرط و مطلق در مقابل آمریکا در سال 2004
به همراه داشتن 4 دختر اکراینی در همه سفرها به عنوان پرستار (به همراه 400 دختر محافظ شخصی)
برگزیدن طولانی‌ترین نام رسمی برای کشورش با عنوان «الجماهیریه العربیه اللیبیه الشعبیه الاشتراکیه العظمی»
مهمل‌گویی در سازمان ملل و پاره کردن اساسنامه این سازمان در مقابل سران کشورها
حمله ناگهانی به کشور چاد، اتحاد و جنگ با کشورهای مصر، الجزایر و تونس در عرض کمتر از 10 سال
گماردن لشکری از دختران باکره به عنوان گارد حفاظتی خود
دیدار با روسپیان اروپایی و اهدای قرآن به آنها
دعوت رسمی از مانکن‌های ایتالیایی برای گشت و گذار در لیبی
شلیک به سوی مردم به وسیله موشک هلیکوپتر و ده‌ها رفتار ضد بشری و دیوانه‌وار و ضد اسلامی او تنها و تنها موجب خنده توام با تعجب جهانیان را فراهم آورده است.
این دن‌کیشوت عرب را حتی آن روزهایی که داعیه مبارزه با آمریکا داشت، یک نفر خوب می‌شناخت، آن یک نفر امام خمینی بود. امام همان روزهای اول انقلاب گفته بود هرگز حاضر نیست با قذافی دیدار کند و نکرد (اجازه دیدار به او نداد).
