فرشته زیبا

بین کاغذ ها و نوشته هایم به کاغذی رسیدم که دست خط و نوشته دخترم سما بود .
توی 9 سالگی . برای محرم هم نوشته بود .
ساده و کودکانه ، حتی با اغلاط املایی ، تصویر ذهنی خود را از عاشورا ، روی کاغذ پیاده کرده بود.

فرشته زیبا

محرم آی
محرم دل ها
غرق غم هاست
روز آشورا
عزاداری های ماست
می کنیم گریه و گریه
امام حسین شهید شد
علی اسغر شش ماه
گلوش دریای خون شد
رقیه سه سال
گوش واره هاش
کنده شد
وای همه ی خیمه ها
خاکستر
یا دود شد
امام حسین تنها شد
رفت پیش علی اسغر
رفت به جنگ دشمن
تیر زدن به گلویش
به سرباز شش ماه
به هوا
هوا شدش
پر از خون
شد فرشته ای زیبا / 312

این نمک و آب را ببر برای حسین (ع )

رفتم برای مراسم شب اول محرم ، خرید کنم .
توی فروشگاه بزرگ ، همه جور آدم بود . بخصوص اینکه فروشگاه در منطقه خاصی واقع شده بود که بیشتر مسافرینی که می آمدند واسه ویلاهایشان ، آنجا خرید می کردند .
چند تا دختر و پسر و یک فروشنده جوان بومی منطقه که این سالها ، بواسطه همزیستی مسالمت آمیز با این مسافرین ، دقیقا شکل آنها شده بود و حتی چند گام جلوتر ...
خریدهایم را کنار صندوق چیدم برای حساب .
سروصدا وخنده ها و شوخی های جوان های داخل فروشگاه اجازه نمی داد که جوان فروشنده به من برسد !
صبر کردم . آنقدر که طرف مجبور شد آمد روبرویم . ماشین حساب را به سرعت راه انداخت .
نگاهی به بسته های نمک میان خریدهایم کرد و یهو پرسید :
اینهمه نمک رو واسه چی می خوای ؟
گفتم :
برای مراسم امشب . شب اوله .
با تعجب نگاهم کرد . پرسید :
شب اول محرمه ؟
جواب دادم :
آره
دیگر انگشتانش با سرعت دکمه های ماشین حساب را نمی زد . مکث کرد . این پا و آن پا کرد و بعدش رفت یک بسته بزرگ نمک برداشت و پشت سرش چند باکس آب معدنی ، آمد روبرویم و صاف نگاه کرد توی چشمام .
خیلی دنبال کلمه نگشت که تبدیل به جمله ای ریا کارانه شود . با صداقتی محض گفت :
این نمک و آب را ببر برای امام حسین ( ع ).
شدت ضربه این جمله به قلبم آنقدر بود که صدای شکستنش را بشنوم .
طاقت نیاوردم .
خودش هم گریه کرد.
توی فروشگاه بودند . اما انگار کسی نبود . / 310

امروز حسین (ع) با کعبه وداع کرد

زائران محب اهل بیت (ع) در حرم امن الهی امروز حضورشان در خانه‌ی خدا را به‌مناسبت فرا رسیدن «یوم الترویه» و سالروز عزیمت اباعبدالله (ع) از مکه به سمت کربلا، با ذکر «حسین (ع)» عطرآگین کردند.
 بنا بر روایات تاریخی، در سال 61 هجری قمری و نیم قرن پس از غروب خورشید نبوت، امام سوم شیعیان که برای احیای دین جدش رسول‌الله (ص) بپاخاسته بود، در روز هشتم ذی‌الحجه مکه را به مقصد عراق ترک کرد.
روایت است که ایشان پس از انجام اعمال عمره، قبل از حضور مسلمانان در صحرای عرفات، با کعبه وداع گفتند، در مسیر خود در مدینه‌النبی (ص) با مزار پیامبر اکرم (ص) و نیز مادر ارجمند و برادر بزرگوارش وداع کردند و سرزمین حجاز را به دعوت کوفیان ترک کردند.
روز هشتم ذی‌الحجه همچنین به روز «ترویه» معروف است. دلیل نام‌گذاری این روز را به این دلیل دانسته‌اند که در منی و عرفات آب وجود ندارد و حاجیانی که قصد وقوف در منی و عرفات را دارند، باید از مکه‌ی معظمه برای خود آب تهیه کنند و همراه ببرند و چنین حالتی را «ترویه» می‌نامند.
این روز، پس از روز «دحوالارض» (25 ذی‌القعده، روز نظر کردن خداوند بر زمین و جریان یافتن حیات) از روزهای مهم ذی‌الحجه است و پیروان مکتب ولایت، عزیمت سید و سالار شهیدان را در چنین روزی، با رخدادهای سرزمین نینوا و عاشورا بی‌ارتباط نمی‌دانند.
از این رو، روز «ترویه» همواره برای حاجیان ایرانی و دیگر شیعیان جهان در کنار بیت‌الله الحرام، از جایگاه خاصی برخوردار بوده است. / 293