دلم مثل برق شکست
آسمان چون رعد غرید
و ناگهان دلم مثل برق شکست
باران بی امان برچشمانم بارید،
وقتی که سپیدی قلبم مثل برف
همینکه از آسمان به زمین آمد
سیاه شد ...
گریه امانم نمیدهد
سینه ام مانند برگ زرد درختچه توی حیاط
زیر باران می لرزد
چه زود دلم خالی شد !
چه ناگهانی ترسیدم !
آیا من نیز ، مثل آن برگ بی رنگ می افتم !؟
- ۰ نظر
- ۱۷ دی ۹۰ ، ۱۳:۳۹
- ۲۷۲ نمایش