شبهه به هلاکت انداختن یا خودکشی ؟
یکی از شبهاتی که ممکن ا ست ذهن خوا ننده یا شنو نده روضه امام حسین (ع) را به خود مشغول کند این است که امام حسین (ع) با این کار خود را به هلاکتی ا نداخته ا ند که خداوند در قرآن با آیه « ولا تلقو بایدیکم الی التهلکه ؛ خود را با دستهایتان به هلاکت نیندازید » نهی کرده است و ا نجام این کار ، خودکشی است. چطور ممکن است امام حسین (ع) که فرزند رسول گرامی ا سلام و امیر المومنین (ع) است و با دین اسلام آشنایی کامل دارد چنین کاری کرده باشند ؟
برای رسیدن به جواب از این شبهه مقدمه ای را در مورد معنای آیه « هلاکت » اشاره می نماییم تا معنی هلاکت حرام مشخص شود ، تا بعد ببنیم که آیا این عنوان در مورد قیام بزرگ امام حسین (ع) صدق می کند یا خیر ؟
خداوند در قران می فرمایند : وا نفقوا فی سیبل الله و لا تلقو ا بایدیکم ا لی التهلکه و ا حسنوا ا ن الله یحب المحسنین . البقره /195
در راه خدا ا نفاق کنید و خود را با دستهایتان به هلاکت نیندازید و نیکی کنید که خداوند نیکو کاران را دوست دارد . (تهلکه) در ا ین آیه به معنای هلاکت است ومقصود از آن هر کاری است که ا نجام آن به ا نسان ضرر بزرگی بزند که تحمل آن در حالت عادی ممکن نیست ، مانند فقر یا مریضی یا مرگ .
این آیه کریمه در ا بتدا به ا نفاق در راه خدا ، یعنی فداکاری در راه وی و بخشش در طریقی که او می پسندد،دعوت و پس از آن از ا نداختن خود در هلاکت منع می نماید .
پس مراد از هلاکت در این آیه ، هلاکتی است که از ترک فداکاری و از خودگذشتگی در راه خدا نشات می گیرد .
سپس می فرمائید « و نیکی کنید » یعنی با فداکاری و از خودگذشتگی در راه خدا از نیکو کاران باشید ،پر واضح است که هر نوع فداکاری ، فداکاری نیکو نمی باشد و هر بخششی محبوب و پسندیده درگاه خداوند نیست ، زیرا اگر چنین بود باید فداکاری های دیوا نگان و نادا نان نیز ، در نزد خداوند پسندیده باشد .
فداکاری و از جان گذشتگی مورد پسند خداوند شرایطی دارد که مهمترین آن ، این دوشرط است :
فداکاری و از خود گذشتگی در راه و هدفی باشد که عقلای عالم آن را می پسندند ، و گرنه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آمیز یا ناخودآگاه شود ، مورد پسند خداوند نخواهد بود .
آن چه در راه او هدیه می شود از نظر ارزش ، از خود هدیه ، دارای برتری و فضیلت باشد، مانند گذشتن از مال برای به دست آوردن علم یا سلامتی ، و یا قربانی کردن حیوا نی برای تامین نیاز غذایی ا نسان ، دریک کلام ، هر چه هدف والاتر باشد فداکاری در راه آن برتر و کامل تر است .
این دو مطلب ، دوشرط اساسی از شروطی هستند که باید در هر بخشش و انفاق و فداکاری رعایت شود تا آن فداکاری نیکو بوده و در راه خدا به حساب آید .
با این مقدمه ، به خوبی مشخص می شود که قیام امام حسین (ع) به طور کامل در راه خدا بوده است ، زیرا این دو شرط را به نحو کامل داشته است ، بنا بر این تمام فداکاری هایی که آن حضرت در روز عاشورا ا نجام داده ا ند ، در راه خدا و مورد رضایت الله بوده است .
خلاصه اینکه :
آیه هلاکت ( یا هر دلیلی که خودکشی را حرام می کند ) شامل هر گونه خود را به خطر ا نداختن نمی شود ، و قربا نی کردن جان و مال را اگر برای هدفی بزرگ و شریف – مثل آن قیام جاودان امام حسین (ع) – باشد، حرام نمی کند ، چون در فداکاری های حضرت شروط فداکاری شریف و از خود گذشتگی مقدس به بهترین نحو موجود است .
اگر نبود فداکاری امام حسین (ع) در روز عاشورا ، اسلام ، قرآن و هر آن چه پیامبران در طول تاریخ آورده بودند ، در زیر آوار بدعت ها ، سیاه نمایی ها و انحرا فا تی که خلفای پیشین به وجود آورده بودند دفن می شد و ا ثری از آن با قی نمی ماند ، هما نطور که ادیان گذشته در زیر این رسوبات مدفون شد و ا ثر درستی از آنها بر جای نما ند .
پس قیام امام حسین (ع) هم عقلائی است و هم هدفی که آن حضرت دارد ، از دادن جان و مال و فرزند و در یک کلمه تمام هستی ، با ارزش تر است .
